Terrible foi a situación das numerosísimas mulleres que ingresaron no cárcere, como Mercedes Núñez Targa, tal como relatou en Cárcere de Ventas. Ás veces, a angustia acrecentábase por ter que deixar fillos pequenos ou familiares desvalidos. Un destes casos foi o da activista Urania Mella Serrano, filla do teórico anarquista e promotor do servizo de tranvías en Vigo Ricardo Mella. Foi detida en 1936 e condenada a morte xunto ao seu marido, o socialista e directivo tranviario Humberto Solleiro, quen foi fusilado deixando catro fillos. Tras longos anos de cárcere en Vigo e Saturrarán, estableceuse precariamente en Lugo, onde axiña faleceu en 1945. O principal apoio de Urania Mella no cárcere e tras a excarceración resultou ser María Purificación Gómez González, quen fora alcaldesa republicana da Cañiza e que finxira un embarazo para librarse da súa condena a morte. Non obstante, ambas amigas padeceron, como Isabel Ríos Lazcano e tantas outras, a terrible angustia da espera da morte ata que chegou o imprevisible indulto.